Vrijdag onderweg naar Arequipa

Vroeg wakker, René, de reisleider klopt al om kwart over vijf op de deur.  Ik blijf nog even liggen, val weer in slaap en ben uiteindelijk de laatste die aanschuift aan het ontbijt. 
Vandaag wordt het een lange busdag, we rijden van zeven uur in de ochtend tot zeven uur in de avond van Nasca naar Arequipa. De afstand is niet eens zo lang maar de wegen zijn niet heel goed en er wordt sowieso niet hard gereden. We moeten ook een stuk de hoogte in, Arequipa ligt op 2380 meter hoogte, dus het acclimatiseren voor de incatrail straks gaat een beetje beginnen. Onderweg stoppen we even langs een paar olijf veldjes waar de locale ondernemers winkeltjes hebben neergezet aan de kant van de weg en olijven en olie verkopen en nog wat randartikelen. Hier proef ik voor het eerst coca bladeren, maar het smaakt nergens naar, gewoon een gedroogd blaadje. Ik koop hier coca snoepjes die goed schijnen te zijn tegen hoogteziekte. Die smaken trouwens echt naar die bladeren, dus niet echt bijzonder. 
De weg waar we nu over rijden is trouwens de PanAm, de Pan-American Highway, de langste highway ter wereld, helemaal van noord naar zuid over de Amerikaanse continenten. Je ziet het er niet echt aan af dat ie zo beroemd is. De weg leidt langs eindeloze bergen en zandduinen zonder enige vegetatie of tekenen van leven. Alleen de kleuren van de verschillende metalen die hier in de grond zitten, groen van de koper voornamelijk, is de enige variatie in het landschap. Af en toe een boerengehucht, maar het is mij een raadsel waarom die mensen daar gaan wonen. 
We lunchen ergens in the middle of nowhere, een dorpje met huizen gebouwd van gammele tuinhekken en rieten schermen, maar we kregen wel een uitgebreid buffet met heerlijke kip, vis, salades en mierzoete toetjes. 
Ik gebruik mijn tijd in de bus om lekker te schrijven, beetje dommelen, kletsen. Lekker niksen is ook wel eens even goed, kan je je je gedachten eens lekker ongestoord laten gaan.  Genoeg om over na te denken na die hectische tijd. 
Om half negen komen we aan in het hotel in Araquipa, een enorme stad die zich uitstrekt over de vallei maar met een klein historisch centrum. We hebben allemaal niet echt honger dus we lopen naar het centrale plein, halen een broodje bij de bakker en vinden een leuk terrasje voor een biertje. Morgen gaan we de stad verder ontdekken.