vrijdag, derde dag jungle

We vertrekken weer vroeg, om tien voor half zes want we gaan klei-etende papegaaien kijken, als ze er zijn.  Papegaaien hier zijn fruiteters maar hebben meer mineralen en calcium nodig. Klei zorgt daarvoor en er zijn twee blootliggende bergwanden waar ze die klei eten. Helaas is eentje niet makkelijk te bereiken en de ander is van een afstand te zien, dus dichtbij komen we niet. De gids vertelt dat de papegaaien sinds den jaar sowieso meestal na die andere wand gaan, wel een beetje lullig dat ze dat niet eerder hebben gezegd. We zien er wel veel vliegen, en door de scoop van de gids zien we ze wel dichtbij.  Rond een uur of zeven zijn ze al weer klaar en vertrekken ze. Wij gaan terug om te ontbijten. 

Na het ontbijt maken we in de omgeving van de lodge een lange wandeling door het oerwoud. We zien een heleboel mooie vogels, voornamelijk door de scoop.  Ook zien we fruitbomen, strangler figs, walking palms en heel veel kleurige tropische bloemen.  

We horen ineens een enorm kabaal in de bomen en gaan er op af. Het blijkt dat een grote groep papagaaitjes met een groep apen aan het vechten zijn om een fruitboom. De apen verjagen uiteindelijk de papegaaien en gaan aan de lunch, overal om ons heen vallen de lege schillen, we moeten uitkijken dat we niet geraakt worden. Het zijn doodskopaapjes, maar verderop kwamen we ook nog capucijner aapjes tegen. Helaas laten de apen zich niet fotograferen. 

In de middag gaan we met de boot een half uur varen van de lodge naar de hot springs.  Een Canadese vrouw die ik tegen kwam in de lodge is biologe en doet onderzoek hier naar vogelpopulaties. We hebben haar gevraagd of ze een kleine presentatie wil houden voor ons over haar onderzoek en of ze mee wil naar de hot springs. Leuk mens, gezellig mee zitten kletsen. De hot springs waren heerlijk, heel warm, met zo'n lekkere rotte eieren lucht, maar dat ruik je na een tijdje niet meer. 

Eind van de middag gaan we terug en vlak voor het eten krijgen we de presentatie van Jill. Ze is assistent professor in Vancouver en weet heel leuk te vertellen over allerlei vogelpopulaties hier. Na het eten vraag ik haar mee op de nachtwandeling die we zouden maken en dat vind ze leuk. 

Als het donker is komt er veel klein spul te voorschijn wat je overdag niet ziet. Ik overwin mijn angst voor alles met meer dan vier poten en loop met mijn camera achter de gids aan, met Jill achter me aan. In elk geval is mijn rug gedekt. 

We zien een slang, idioot grote spinnen, giftige kikkers, grote krekels en wandelende takken en enorme rupsen, eentje waar zelf de gids voor terug deinsde, die is dus echt gevaarlijk. Hij ziet eruit als een zacht wolletje, iets kleiner dan een cavia, helemaal wit. De gids zegt dat als ik die aai ik heel snel naar het ziekenhuis moet. Ik knuffel er maar niet mee. 

Een mooie slang vlak voor onze neus, een enorme spin die een kikker aan het eten is, een spin die een enorme kever opeet, gifkikkers die met hun gif meerdere mensen kunnen doden, ik durf niets aan te raken waar ik langs loop, alles lijkt te bijten, steken of prikken en als het dat niet doet wordt je vergiftigd.  Maar het was wel heel interessant en ik heb mooie foto's gemaakt.