Lima en Pisco

Maandagochtend bracht Jan me weg naar schiphol. Gezellig nog even een ontbijtje gedaan daar en toen helaas afscheid moeten nemen. 
12 uur vliegen naar Lima, helemaal aan de westkust van zuid-Amerika, met zeven uur tijdsverschil, best ver weg. Op het vliegveld kennis gemaakt met de groep, zo te zien allemaal leuke mensen. De reisleider is een hippie uit de jaren zestig, nogal druk, maar hij regelt alles goed. Met de bus rijden we naar Mama Panchita, in de wijk Miraflores in Lima. Prima voor een nulsterren hotelletje, niks mis mee.
 We kwamen vroeg in de avond aan in het hotel, maar de meesten waren moe van de lange reis en gingen lekker naar bed. 
De wekker ging om half zeven, een prima ontbijt en toen op pad, op weg naar Pisco! Het nationale drankje is naar deze stad genoemd, de cocktail ervan, pisco sour, al geproefd, helemaal niet verkeerd. 
We rijden de stad uit, het verkeer is een chaos, toeteren en niet omkijken is de tactiek hier. De gebouwen die we passeren zijn allemaal grauw, kale baksteen, beton en cement met waslijnen en plastic tuinstoelen op de daken. De huizen lijken niet afgebouwd, met ijzeren bewapenings staven die uit het dak steken maar ik hoorde dat dat normaal is. Hier bouwen ze gewoon muren voorzover het budget dat toelaat en dan bouwen ze de rest als er weer geld is. En die staken zijn voor als ze dus nog eens een etage erop willen zetten. 
De lucht is smog-achtig en mistig. Het schijnt dat er een zeestroming is, de Humbolt stroming, die ervoor zorgt dat het grootste deel van het jaar de lucht langs de kust van Peru zo grauw is. Die hele kust is sowieso heel droog, echt woestijn, en dat is te zien, in de stad ook. De mooie wijken zien er net zo grauw en droog uit als de krottenwijken die tegen de bergwanden zijn geplakt. Hier en daar parken en mooi aangelegde tuinen, maar die moeten constant nat gehouden worden. 
We lunchen aan de kust, vlakbij Pisco en rijden daarna naar National Park Paracas. Het is een enorme strook land, van de zee tot aan de Andes, wat volkomen droog en dor is, echt alleen maar zand. De gids legt uit dat de tectonische platen en die Humbolt die koude lucht aanvoert vanuit Antarctica, de oorzaak zijn van de hele droge woestijn langs de kust en het warmere en nattere klimaat in de Andes en het tropische klimaat aan de andere kant van het Andes gebergte.
We maken nog een wandelingetje en dan is het weer tijd om naar ons volgende adres te gaan, een hotel in Pisco. Na aankomst daar lekker in het centrum gegeten en toen weer terug en ons mandje in.