Donderdag onderweg naar Puno.

Weer een busdagje, al is het niet de hele dag rijden, we stoppen ook regelmatig. De eerste stop is gedwongen want er zijn rotsen naar beneden gevallen en de weg is geblokkeerd. Gelukkig waren ze al aan het opruimen met grote shovels, dus we kunnen ook weer snel door. Wel een gaaf gezicht hoe snel ze dit doen, echt een paar uur na de 'land slide' zijn de enorme losliggende blokken die nog los boven de weg hingen ook naar beneden geduwd en is daarna de weg vrijgemaakt, dit is duidelijk dagelijks werk voor ze. Niet heel geruststellend want we moeten nog langs heel veel van die rotswanden. 
Onderweg stoppen we  nog een paar keer omdat we flamingo's, vicuña's en lama's zien en die moeten natuurlijk allemaal op de foto. Niet te geloven hoeveel vrijlopende kuddes we zien, voornamelijk lama's, maar ook Alpaca's en kleinere kuddes vicuña's. Die zijn echt schattig, dat is altijd een mannetje met een paar vrouwtjes en kleintjes soms. Het mannetje bepaalt de weg en de rest volgt. Soms maakt het mannetje even een sprintje en dat is de rest meteen paniekerig en rent er achteraan. Erg grappig om te zien. 
Als we eind van de middag in Puna aankomen blijkt daar een festival te zijn en de hele stad ligt op zijn kop. Enorme dansgroepen die in een lange stoet lopen te paraderen en om de beurt optreden op het grote plein. Een parade met prachtige gekleurde outfits, muziek en een heleboel mensen. We konden niet verder met de bus dus de bagage moest naar het hotel gedragen worden, dwars door de menigte heen.  
Het hotel is prima, lekkere kamer en warme douche. Wifi is matig, maar dat is het overal. We gooien onze bagage neer en gaan vrij snel naar de stad want we moeten nog inkopen doen voor de families waar we gaan overnachten morgen, op het eiland Amantaní. In plaats van fooien geven we boodschappen, dus ik koop een zak met fruit, pasta en olie voor ze. 
Puna is een hele grote stad met een heel uitgebreid centrum, veel winkels, restaurantjes en prachtige mensen in Peruaanse klederdracht. Ook heel druk en stoffig en benauwd trouwens, maar dat is elke stad of dorp hier. Met dat droge klimaat en zo weinig neerslag is het hele land bedekt met een grijze laag stof. 
De stad ligt verspreid over een enorme vallei, in een baai van het Titicacameer.  Dit is het hoogst bevaarde meer ter wereld, we zitten hier in Puna op bijna 4000 meter, en het een na grootste binnenmeer ter wereld. De hoogte speelt me nog steeds parten, ik voel me kortademig en duizelig. Ik maak me toch wel zorgen om de incatrail die ik ga lopen volgende week. Ariëlle is verpleegster en heeft een saturatie meter, ze meet ongeveer 89 en dat is te weinig. Even aankijken nog, maar ik neem me voor om het te bespreken met René.