Kung Fu in de Shaolin Temple en de Longmen Caves

Woensdag 15 mei

Ik word redelijk op tijd wakker en gaan vroeg op pad met de bus, op weg naar Xi’an. Onderweg stoppen we voor een bezoek aan een Shaolin tempel complex en de Longmen Caves. 

De Shaolin Tempels zijn de bakermat van de Kung Fu en is een school die gerund wordt door monniken. De oudste tempel in Deng Feng, Hunan, waar wij zijn, is de oudste boeddhistische Shaolin Tempel en  is o.a. negen jaar lang de residentie geweest van de Keizer van Huoyang. Het complex is gebouwd in 495 en heeft de tand des tijds ternauwernood doorstaan. 

Het is gebouwd tegen een bergwand en ligt midden in een bos, waardoor het een bijzondere uitstraling heeft. Het bos is zoveel mogelijk intact gehouden waardoor er grote bomen op de pleinen staan. De diverse tempels en pleinen zijn met elkaar verbonden met trappen langs de bergwand omhoog. Lokale oorlogen en de culturele revolutie hebben grote delen van de tempel in het verleden verwoest waardoor het gesloten moest worden. Het heeft jaren geduurd en een hoop internationale hulp, om het in 1980 weer te kunnen heropenen. Een grote steen staat net voorbij de ingang met bekende namen van amerikaanse en europeaanse acteurs en zakenlui die hieraan hebben bijgedragen. Sindsdien is het weer open voor publiek, al moeten delen nog steeds opgeknapt worden.

De Kung Fu school ligt op enige afstand van de tempel en daar brengen we eerst een bezoek. Het is een stukje lopen door de tuinen en langs sportvelden voor de studenten hier. Honderden jonge studenten spelen en staan te relaxen op het enorme veld. Als de gong gaat springen ze op en rennen naar hun groep en vormen keurige vierkante formaties, netjes in het gelid, de lessen gaan weer door.

Er is een Kung Fu voorstelling en daar gaan we eerst heen. Helaas blijkt dat niet heel interessant te zijn, vooral heel toeristisch. Een paar studenten mogen een paar kungfu moves laten zien. Ze zijn lenig, kunnen heel mooi koprollen salto’s en flipflops doen en mooie kungfu standjes maar vooral de twee toeristen die uit het publiek gehaald worden om mee te doen was nogal een deceptie. Om de uitgang te bereiken moest je door alle prullaria winkeltjes lopen, de chinese monikken hebben in elk geval ook de commercie ontdekt. Ik probeer nog een paar kung fu jongens die keurig in het gelid langs de trappen staan te fotograferen, maar ze duiken het liefst weg, daar hebben ze geen zin in.

Jammer dat de groep van de lokale gids direct mee moet, ik had de lessen nog wel willen zien, maar we lopen direct door naar de pagodes. Mooie oude en minder oude torens van steen en sierlijke daklijnen markeren de begraafplaatsen van belangrijke monniken over de eeuwen heen. De oudste pagode is nodig toe aan een renovatiebeurtje maar dat mag ook wel want die is eeuwen oud. De nieuwste is pas van 1994 en staat er keurig bij. Er zijn honderden pagodes en ze staan kriskras over het terrein, het doet de naam Pagode Forest eer aan.

Na deze Shaolin tempel en de pagodes gaan we met zijn allen lunchen bij een nabijgelegen centrum waar we effectief en snel een prima vegetarische lunch krijgen. Net als bijna alle maaltijden ook deze keer weer een draaitafel waar langzamerhand alle schalen met eten op worden gezet en als laatste rijst. Het is een gebruik hier om in record tempo het eten op tafel te krijgen, meestal binnen een paar minuten nadat je zit. Dat is de lokale beleefdheid hier. Iedereen graait lekker met zijn stokjes in alle schalen want het kleine schoteltje wat je erbij krijgt is niet echt geschikt om je hele maaltijd op te scheppen. Met stokjes eten gaat steeds beter. Aangezien je echt nergens bestek kan krijgen moeten we wel. Groot voordeel van stokjes is dat je een stuk langer aan tafel zit, heel gezellig dus. Misschien thuis ook eens proberen in te voeren.

Na de lunch staan de Longmen Caves op het programma. We stoppen bij de Yi River die tussen hoge rotswanden door stroomt. Grote bruggen verbinden beide oevers, maar slechts aan een kant zijn de Longmen Caves. Dit zijn uitgehakte gaten van diverse afmetingen, over de hele rotswand heen. In die gaten, de caves dus, zijn honderden of misschien wel duizenden kleine en grote boedhha afbeeldingen uitgehakt. 

Ook deze beelden zijn in vele oorlogen in het verleden geroofd en beschadigd, niet alleen door vijandelijke religies maar ook door musea die de beelden tot de dag van vandaag tentoonstellen. Andere rivaliserende religies hebben de gezichten van de meeste beelden eraf geslagen omdat dat de belangrijkste delen waren, maar de lijven en andere versieringen zijn behouden gebleven. De grootte van de hele muur is indrukwekkend en vooral de boedhha die achter een hogerop gelegen platform staat en met hoge trappen bereikbaar is, is de moeite waard van het bekijken. Het staat niet voor niets op de unesco lijst.

We maken nog een wandelingetje naar de overkant en rijden vervolgens in anderhalf uur met de hogesnelheidstrein naar Xi’an in de provincie Shaanxi, onze volgende plek voor de komende twee nachten. Ook hier weer een stadje met een oude stadskern en eromheen grote woontorens gebouwd om de overbevolking een plekje te geven, ongelofelijk dat alle woontorens overall zo saai zijn, ze lijken allemaal op elkaar. En nog steeds worden ze gebouwd, overal zie je enorme hijskranen en bouwplaatsen.

Wat ook opvalt is dat de straten bijzonder netjes zijn. Straatafval en rotzooi kom je eigenlijk nergens tegen en ook hier in Xi’an niet. In de achterwijkjes is het anders, maar in de grote straten en over het algemeen is het echt netjes. In Beijing zag ik het al, mensen die plastic tasjes droegen met hun eigen afval, het is gewoon normaal hier om het niet op straat te gooien. We kunnen nog wat leren van de chinezen..