van Yangshuo naar Ping’an in Longji N.P.

maandag en dinsdag, 20 en 21 mei

Het is alweer erg warm aan het worden als we naar een zijstraat van West Street lopen voor een workshop Kalligrafie. Met zijn zessen zitten we even later in diepe concentratie om de sierlijke beweging met de kwast na te doen. Zelfs Jenet is er stil van en dat zegt wat! Het lijkt zo makkelijk, maar als je de goede bewegingen wil maken moet je echt wel een kunstenaar zijn. We leren een aantal karakters, getallen 1 tot en met 9 en karakters voor person, big, sky, wood, tree en forest. Na flink ons best gedaan te hebben laat de meester ook nog even zien wat hij kan: we kunnen onze naam op een stempel laten zetten door hem, ter plekke snijd hij onze namen in het chinees in spiegelbeeld uit op een stenen stempeltje. Ik laat het aan een Chinese vrouw zien die binnenkomt en die vertelde wat er stond: Wendy. Echt waar, ze kon het lezen! :)

Na deze leuke workshop wandelen we terug naar het hotel want eind van de ochtend vertrekken we helaas, we moeten afscheid nemen van Yangshuo. 

Met de bus rijden we naar Long Ji National Park. Na drie uur rijden stappen we over op een lokale bus die ons naar de voet van de berg brengt. We logeren in het Li Quin hotel in het dorpje Ping-An en dit dorpje is niet te bereiken met de bus. Je kan alleen maar lopend naar het hotel want er zijn alleen maar trappen de berg op. We zitten al redelijk hoog en er staan dragers klaar om onze rugzakken nog hoger de berg op te dragen in grote rieten manden op hun rug. Het zijn kleine fragiele vrouwen en sommige ook niet echt jong meer dus ik praat mezelf aan dat zij veel meer gewend zijn aan de hoogte en ik geef mijn koffer zonder schuldgevoel af. Een aantal reisgenoten vindt het moeilijk om een drager hun koffer te laten dragen maar ik vind dat onzin. Ze verdienen er wat mee en bovendien zijn ze zo te zien ijzersterk. De klim is een half uur ongelijke trappen lopen de berg op, ik ben blij met mijn draagster! 

We lopen en klimmen door prachtige natuur met nu al super mooie uitzichten over een enorm berggebied met overal rijst-terrassen. Het hotel ligt hoog en is helemaal van hout gebouwd. Het is voor westerse begrippen niet luxe maar er is af en toe werkend wifi, een groot terras met uitzicht over het waanzinnig mooie dal en de mensen zijn heel aardig en gastvrij. Na even bijkomen met een drankje hebben we nog net tijd om de omgeving en het dorpje een beetje te verkennen met een wandeling met een klein groepje. Er wordt veel gebouwd, er zijn veel hotels hier ook, het toerisme is duidelijk een grote bron van inkomsten hier, maar het er is ook nog heell authentiek. Veel houten huizen, veel trappen en steegjes, ik ben al snel de weg kwijt. Onderweg terug van de wandeling weten we dat we in het goede dorp zitten, maar als we de weg vragen, “Hotel Li Qing?’ , krijgen we vage aanwijzingen. Kan zijn dat ze ons niet begrepen, of het kwam omdat er drie hotels Li Qing blijken te zijn.. wij zitten in Li Qing 2. 

Het avond eten in het restaurant van het hotel is ook hier weer een keuze aan traditionele Chinese gerechten op borden die gedeeld worden met alle tafelgenoten. Ei met tomaat, kip met noten, heerlijke aubergine, tofu gerechten, sweet and sour kip, rundvlees reepjes met groenten alles d’r op en d’r an. De stokjes doen hun werk en het eten gaat er goed in bij iedereen.

Ook hier vind ik het weer jammer dat we niet in staat zijn tot communicatie. Engels verstaan ze niet of nauwelijks, ondanks dat dit een ‘internationaal georiënteerd’ hotel is. Ze verstaan het in dit hotel gelukkig wel als je wat drinken bestelt bij het barretje of als je het ontbijt bestelt de avond van te voren, zodat de keuken het kan serveren zodra je de eetzaal binnenkomt. Voor het avond eten wijzen we maar op de menukaart waar het in het engels op staat. Maar een gesprek is niet aan de orde en dat is jammer. Zou wel eens willen weten hoe mensen hier denken over de wereld buiten china, of zelfs buiten hun eigen regio. De mensen die hier wonen zijn niet de Han-chinezen die de grootste groep in china vormen, maar bestaan uit een aantal minderheden, waaronder de Yao en de Zhuang volken, met hun eigen cultuur en tradities. Hier in China gelden verschillende regels voor verschillende bevolkingsgroepen, zoals bijvoorbeeld het 1 kind beleid (inmiddels 2 kind beleid) alleen voor de Han geldt. Ik ben benieuwd hoe zij aan kijken tegen hun leven hier.

Ik slaap in elk geval lekker hier, de kamer is ook luxe voor zo’n hotel op hoogte, voor Chinese begrippen dan. De badkamer is ruim, de indeling een beetje geïmproviseerd maar alles werkt. Overdag is er alleen warm water op verzoek maar het is een heerlijke douche. Wifi werkt niet, heel af en toe komt er iets door, maar what’s new in China.. Elektra valt uit ’s avonds maar ach, elke telefoon heeft een zaklamp dus niemand stoort zich er aan. 

Dinsdag staat een wandeling gepland door de omgeving. We maken een flinke wandeling met de hele groep, eerst naar een echt traditioneel dorpje iets verderop. Het toerisme in Ping’An is wel aanwezig, maar in dit traditionele dorp is het niet heel toeristisch. We komen sowieso niet veel toeristen tegen, denk ik. Chinese toeristen misschien maar die herken ik niet. Het is in elk geval heerlijk rustig in de bergen en we wandelen door waanzinnig mooie natuur. De rijstvelden staan deels onder water, volgende maand beginnen ze met rijst planten, maar de vergezichten zijn fenomenaal mooi. 

In het oude dorpje is een traditioneel huis die als 'Cultureel Model Huis Ecomuseum' in stand wordt gehouden. Leuk om te zien hoe ze met een fitness toestel uit de middeleeuwen rijst en graan malen :)

Ook grappig detail: vroeger mocht een man twee vrouwen hebben, met een strikte hiërarchie en indeling van slaapkamers. Drie kamertjes in een hoek ten opzichte van elkaar, met één gezamenlijke pilaar op de gezamenlijke hoek. De slaapkamer van de First Wife was de grootste. Die van de man lag in het midden en de Second Wife aan de andere kant. De man kon dus alleen zijn eigen kamer uit via die van één van dames. De First Wife kon de kamer naar  haar man afsluiten met een slot aan haar kant. De man kon alleen de kamer naar de Second Wife op slot doen vanuit zijn kamer. De Second Wife had dus niets te zeggen. ;)

In het dorp komen we een stenen bak tegen, het ‘Taiping water vat’. Een grote bak water die door de inwoners wordt gebruikt als bluswater in geval van brand. Hij is bijna 150 jaar oud en er worden rituelen uitgevoerd om de weergoden gunstig te stemmen. Er staat een groot bord naast met een engelse vertaling, maar net als bij alle engelse vertalingen hier lijkt het direct afgeleid uit google translate en dan nog eens een anti-spellingscheck erover heen, het is gewoon totaal onbegrijpelijk maar af en toe hilarisch engels. Net als de toiletten hier: een hurktoilet of een gewone pot zijn hier ’squad toilet’ en 'potty toilet’. Hoe verzin je het.

Buiten het dorp komen we bij uitkijkpunten met de prachtigste namen zoals Zeven 'Stars with Moon’ en ‘Nine Dragons and Five Tigers. Mooie namen voor prachtige uitzichten. Bovenaan, helemaal aan de andere kant van de vallei komen we een paar Zhuang meisjes tegen die (uiteraard voor toeristen) mooie traditionele kledij aan hebben. 

Het is hier waanzinnig mooi en ook, ondanks de wandelingen door de bergen over de vele trappen, heerlijk ontspannend, zeker na alle drukte van alle steden waar je een zintuigen-overload krijgt. Ik kom helemaal bij hier, ik zou best wel langer willen blijven om hier te genieten van de overweldigende natuur. 

’s Avonds in het hotel besluiten we met zijn allen exotisch te gaan eten. Voor hier dan. Het hotel serveert pizza en we laten het ons heerlijk smaken en de avond is weer super gezellig met de hele groep.