Terracotta Leger in Lintong en 's middags vliegen naar Yangshuo

Vrijdag 17 mei

Vandaag weer vroeg uit de veren want we gaan naar een hele bijzondere plek. Na ons ontbijtje bij de starbucks rijden we met de bus ongeveer 50 km verder, naar het Terracotta Leger, het leger dat de eerste keizer van China moest beschermen in het hiernamaals.

Oké, weer even wat historische feitjes. Keizer Qin Shihuang Ling was nogal een despoot, kwam op puberleeftijd al op de troon en was zeer wreed, zelfs voor die tijd. En dan heb ik het over zo’n 250 jaar voor Christus. Maar hij heeft wel China voor het eerst verenigd, door alle andere strijdende staten te veroveren, de Qin-dynastie was daarmee feit. 

Hij was ook degene die de al bestaande stukjes muur tot één grote chinese muur liet bouwen, die wegen daarvoor aanlegde en allerlei standaarden invoerden voor schrift, munten, wetten enzovoorts. Hij had nogal last van grootsheidswaanzin want hij had opdracht gegeven om zijn eigen persoontje onsterfelijk te maken. Dat probeerden zijn alchemisten uiteindelijk door hem kwikpillen te geven.. hij stierf toen hij nog geen 50 was. De alchemisten zullen het ook niet overleefd hebben.

Het graf wat hij al had laten bouwen tijdens zijn leven ligt op kleine afstand van het terracotta leger. Het leger van stenen beelden is gevonden door een boer in 1974 en sindsdien zijn er inmiddels rond de 8000 beelden opgegraven, allemaal met unieke gezichten. Waarschijnlijk zijn ze gemaakt naar echt levende mensen als voorbeeld.

Het graf van Qin is nog niet geopend, maar het is wel gevonden, doordat ze een verhoogde concentratie kwik in de bodem vonden. Het ligt diep onder de grond, goed beschermd. De overlevering vertelt dat het graf niet alleen heel veel kostbare edelstenen en schatten bevat, in diverse paviljoens en paleizen, maar dat het ook boobytraps met automatische kruisbogen en een rivier van kwikzilver bevat. De eerst keizer van China heeft bij zijn dood gezegd dat iedereen die hem zou storen in zijn slaap, op een gruwelijke manier zou sterven. Met zo’n rivier van kwik lukt dat ook wel denk ik. Indiana Jones 2.0.

De reden dat ze het nog dicht laten is niet alleen het giftige kwik en de boobytraps. De grootste reden is dat ze bang zijn dat, net als de verf van het terracottaleger, veel waardevolle zaken beschadigd zullen worden door zuurstof, of gewoon door aanraken en exposeren. Ze willen eerst genoeg technologie hebben om dit te voorkomen.

Het hele complex is een uitgestrekt gebied en omvat drie hallen, deels nog begraven, deels inmiddels opgegraven, deels gerestaureerd. De gerestaureerde beelden in de grootste hal zijn opgesteld alsof ze onderweg zijn naar een veldslag. Veel soldaten, paarden, koetsen, in diverse poses, in uniform of harnassen, op ware grootte. De beelden schijnen geverfd te zijn geweest, maar de verf verdween door aanraking met zuurstof en er zijn nog maar enkele sporen overgebleven. Het oorspronkelijke dak van de hallen was van hout, deze zijn verrot en daardoor is de hele santekraam met een dikke laag aarde en versteende modder bedekt geraakt in de loop van de eeuwen. Het opgraven en restaureren is dan ook een gigantisch werk, nog steeds zijn ze bezig, maar het vordert maar heel langzaam. Wie weet wat er nog allemaal onder de grond zit daar.

Ik vind het reuze indrukwekkend om deze bijzondere, wereldberoemde, 2200 jaar oude beelden te zien van zo dichtbij, helemaal in het echt. Voor mij, samen met de Chinese muur toch echt een van de hoogtepunten van deze reis. Onder de indruk van de beelden en de historie erachter.

Na afloop van deze fascinerende opgravingen eten we een lunch in een restaurant van het complex en om drie uur vertrekken we richting vliegveld. Vanmiddag vliegen we van Lintong, Xi’an naar Guilin, vlakbij Yangshuo. 

Op het vliegveld gaat alles gesmeerd, we landen in Guilin en rijden met een andere bus verder naar Yangshuo. Het hotel ligt vlakbij een grote doorgaande weg en midden in de stad. Het is een paar minuten lopen naar West Street, waar de clubs, restaurants en uitgaansgelegenheden zijn. Het is hier duidelijk heel toeristisch. Een tak van de Lijiang rivier loopt langs Yangshuo, de Li rivier. De stad is omringt met prachtig Karstgebergte, met de typische hoge ronde vormen.

Ook ons hotel hier in Yangshuo heeft gelukkig weer een trap met een muurtje waar we lekker ons biertje kunnen drinken en dat doen we dan ook, ten midden van de bedrijvigheid van alle kleine chinese ondernemers die hun waren verkopen of diensten aanbieden, van laundry service of massages tot fietsverhuur en eten en drinken.

Mijn kamer is nogal sjofel maar heeft wel een ‘velly lomantic’ volledig rond bed, met als pièce de résistance, een hartvormige uitsparing in het plafond mét verlichting. Deze exorbitante meubilering wordt wel gecompenseerd door de overtreffende trap van een keihard matras en de verlichting die het niet deed. Maar het gaf niet, ik ben toch alleen. Not velly lomantic.