The Great Wall en Acrobatics show

Maandag 13 mei 

Ik word extra vroeg wakker vandaag, we gaan naar de Muur! De Great Wall, een 20.000 kilometer lange muur dwars door china, over bergen en door dalen. Het zou in deze tijd al een waanzinnige prestatie zijn met al onze moderne technieken en mogelijkheden, kun je je voorstellen wat een onmenselijke prestatie het is geweest om dat duizenden jaren geleden voor elkaar te krijgen! 

We gaan naar een stuk van de muur die redelijk ver weg is van de stad, twee uur rijden van Beijing. Andere plaatsen waar je op kan zijn dichterbij maar dan kan je over de hoofden lopen. Waar wij heen gaan is minder toeristisch en goed gerenoveerd, Mutianyu. Delen van de Chinese Muur zijn heel erg oud en vervallen, andere zijn wat minder in elkaar gestort en er zijn delen mooi gerenoveerd, waaronder dit stuk. 

Stom als ik ben heb ik in de haast om op tijd te zijn voor de bus, de accu van de camera in de oplader laten zitten, wat een muts ben ik toch. Dan ga je naar de grote chinese muur en kan je geen foto’s maken.. Gelukkig heb ik nog wel mijn telefoon, maar daar kan je niet echt mooie foto’s mee maken, ben ik bang. Ik hoop maar dat het toch nog wat wordt.

Om bij de muur te komen moet je eerst de berg op. Dit kan met een wandeling van een ongeveer drie kwartier de berg op, of met een stoeltjeslift, net als op wintersport. Die neem ik want ik loop liever de berg op op de muur dan door het bos. Het verloop in hoogte is dan ook nog zo’n 400 meter dus klimmen en trappenlopen doe ik toch wel.

De muur heeft over de hele lengte aan twee zijden kantelen en is breder dan ik dacht. Om de paar honderd meter is er een wachttoren, hier en daar is een zijmuur met aan het eind ook een wachttoren. De wachttorens hebben twee verdiepingen en een ‘dakterras’, maar de meesten kun je niet beklimmen. Een enkele wel en die geven prachtige uitkijkpunten. De anderen hebben raamopeningen waardoor je de hele omgeving kan bekijken. 

De muur slingert als een slang door het landschap, over de heuveltoppen en weer naar beneden, dus lopen op de muur betekent vrij continu trappen lopen met ongelijke treden. Het ligt in totaal op 1100 meter boven zee niveau en de muur zelf is rond de 30 meter hoog denk ik. 

We kunnen naar rechts om van wachttoren 5 naar toren 1 te lopen, of naar links van 6 naar 14. Het totale traject is rond de 3 kilometer. ik loop naar links, wandel langs de obligate toeristenwinkeltjes en wandel de berg op. Ik moet zeggen dat ik echt diep onder de indruk ben eenmaal op de Muur. Niet alleen omdat je uitgestrekte natuur en prachtige bergen overal om je heen ziet, maar als je beseft wat een bloed zweet en tranen dit gekost heeft om te bouwen, de historie en achtergrond van de muur, dan is het gewoon waanzinnig. Ik knijp me dus even in de arm en besef dat ik er echt loop! Dit pakt niemand me meer af. 

Bij wachttoren 14 kom ik nog een paar anderen van de groep tegen en we wandelen samen terug, genietend van de uitzichten en de ervaring. 

Bij toren 6 komen we weer bij het aankomstpunt en we drinken nog wat op een terrasje, annex winkeltje. Ik kom het Rode Boekje tegen van Mao, in het chinees/engels. Die wil ik wel eens lezen, dus binnenkort staat die in mijn boekenkast. :)

Met een rodelbaantje gaan we terug naar beneden en daar lunchen we begin van de middag. Een chinese lunch met de heerlijkste gerechten op het draaiplateau, zodat iedereen alles kan delen. Rijst met ei, gegrilde aubergine, kip met pinda’s in een lekker sausje, tofu gerechten, groenten, alles is even lekker. Ik heb nog geen bami pangang of nasi goreng gezien en zelfs geen kroepoek, de chinees in Nederland is duidelijk niet de chinees hier.

Na de lunch vertrekken we met de bus terug naar de stad. We gaan met een paar mensen naar een acrobatiekshow en vragen de chauffeur ons in de buurt af te zetten, zodat we er met de metro makkelijk heen kunnen. We zijn net op tijd voor de voorstelling. Het was allemaal heel knap maar het bleek een show te zijn met kinderen van rond de 7 tot 18 jaar. Kleine meisjes die zo lenig waren dat het niet natuurlijk was. Ik had daar toch moeite mee. Een paar meisjes lagen met hun kin op de vloer en hun voeten stonden voor hun neus. ik kreeg er plaatsvervangend nekpijn van. Ik weet dat de cultuur hier anders is en dat het een eer is en de familie pluspunten krijgt als ze een kind hier op de acrobatiek school hebben, maar ook chinese nekjes hebben hun grenzen qua buigbaarheid. 

Na de acrobatiekshow gaan we terug naar de wijk bij het hotel en zoeken een leuk restaurantje op waar we heerlijk eten met zijn vijven en we sluiten deze fantastische dag af met een biertje op de trap van het hotel, nagenietend van de indruk die de muur op ons gemaakt heeft.