Yangshuo, dobberen en wokken

Zaterdag 18 mei

Ik ga een ontbijtje halen bij een plaatselijk bakkertje om de hoek, een flesje mangosap en een bruin broodje met jam ertussen. Dat is dan ook meteen het gezondste wat ze hadden, de rest is allemaal wit zoet brood en van alles met heel veel suiker. Ik kan ook bij het restaurant van de overburen gaan eten, al om zeven uur zitten daar mensen op straat aan de wokgerechten maar daar is mijn maag toch nog een beetje te westers voor, ook al ruikt het lekker.

De bus brengt ons om acht uur naar een prachtige plek langs de rivier. Om ons heen zien we overal de typische vormen van het karstgebergte. We krijgen een rondtocht met een motorboot, of eigenlijk een motor vlot. Het is een bamboe vlot waar een paar simpele houten bankjes op zijn gezet en een motor die denk ik speciaal geselecteerd is op de decibellen die hij maakt, hoe meer hoe beter. We zitten met zijn vieren (Gerard, Hans, Joke en ik) op een raft en bewonderen de prachtige natuur, alleen wel met onze vingers in de oren. Het is wel veel leuker dan die grote cruiseboten die later komen, op de weg terug zien we ze verschijnen. Wij moesten extra vroeg komen omdat de bamboo motor rafts niet meer mogen varen als die grote boten komen. Da’s wel slim van ze.. bamboe heeft een heel groot drijfvermogen maar die cruiseboten winnen wel bij een aanvaring. 

De tocht duurt een uurtje en we rijden met tuktuks weer terug naar het beginpunt. Daar gaan we nog een ander stuk bevaren van de Li River, deze keer met nog kleinere rafts waar net twee keukenstoeltjes op kunnen staan. Ik ga samen met Hans op een raft. Deze is heel rustgevend, geen motor, alleen een man achterop die met een lange stok de boot voortduwt over de bodem. Om de paar honderd meter is een watervalletje van een halve meter. Een brede richel van beton in de rivier maakt een doorwaadbare plek voor voetgangers of zelfs brommers om over te steken. De raft glijdt er makkelijk overheen, benen optillen om niet nat te worden. Het water voorbij de waterval is prachtig glad en dat maakt ongelofelijk mooie spiegelingen van de bergen in het water. We genieten van de stilte, de warmte en de prachtige natuur. Tijdens de lunch genieten we nog even na, met alweer de heerlijkste gerechten op de draaitafel. Het houdt maar niet op dat heerlijke Chinese eten elke dag.

Later in de middag word ik met nog vijf anderen opgehaald voor een kookworkshop. We lopen langs de doorgaande weg van Yangshuo, richting West Street en gaan ergens een overdekte markt binnen. De markt is vrij leeg, het is al wat later in de middag en het is hier voornamelijk in de vroege ochtend heel druk. Op de grond en op houten tafels een mooie uitstalling van lokale groenten en kruiden, maar we treffen ook andere zaken. Grote plastic bakken met schorpioenachtigen, vissen, kreefjes, krabbetjes, slangen, slakken en zelfs plastic zakjes vol met kikkers. Allemaal levend nog, de enige manier hier om het vers te houden is levend, ijs of koelingen zie ik nergens. De hygiene lijkt hier en daar toch wel wat tekort te schieten hier, goed voor de weerstand zullen we maar zeggen. 

Als we de volgende hal ingaan moeten we even slikken. Een aantal van ons gaat niet mee, dit staat heel ver van ons bed. Dit is de vleesmarkt, duidelijk geen toeristenmarkt waar biefstukjes liggen of mooi gehakt, maar hier worden dieren levend in kooien verhandeld, herkenbare delen van dieren zijn uitgestald of vers of geroosterd opgehangen aan haken. Helaas zijn alle dieren die wij in onze westerse wereld als huisdieren houden, hier allemaal ten toon gesteld, in krappe kooitjes of inmiddels geroosterd. 

Het is natuurlijk hypocriet om te stellen dat wij beter zijn, ook wij maken dieren dood en eten ze op. En natuurlijk is het ook een kwestie van cultuur en gewoonten dat wij het ene dier huisdier noemen en het andere eten. Maar zelfs de chinezen snappen heel goed dat honden en katten eigenlijk niet gegeten zouden moeten worden want we mogen overal foto’s van maken, maar niet van de honden en katten. Stiekem doe ik het toch, maar ga die foto’s echt niet neerzetten hier. Al was het maar voor Charlotte…

Na deze directe confrontatie met de chinese cultuur lopen we weer naar buiten, we zetten ons er maar overheen. De keuken waar we gaan koken is die van een restaurant in West Street en onze chefkok, dezelfde vrouw die ons meenam naar de markt, zorgt voor alle voorbereidingen terwijl wij even wat drinken in het restaurant. De keuken is niet groot maar er zijn zes eenpits gasstellen met wokken opgesteld en in plastic mandjes zijn alle ingredienten voor de verschillende gerechten gesorteerd en gelukkig zitten daar geen dieren bij die we thuis niet zouden eten. We hakken, snijden, kruiden en wokken alles bij elkaar, volgen de snelle aanwijzingen van de kokkin en in twee ronden genieten we van onze eigen gemaakte chinese gerechten. Gelukkig krijgen we de recepten mee, ik ga zeker proberen om het thuis na te maken.

De kokkin was mee terug gelopen, Hans had haar gevraagd of ze een laundry wist die dichtbij zat. Ze had heel vriendelijk gezegd dat we het wel aan haar mee konden geven, zij zou er voor zorgen. De laundry prijs was volgens haar een paar euro per kilo dus de zakken nam ze meteen mee, super! 

Na onze culinaire escapades zijn we best moe, het is ook echt warm weer, een subtropisch klimaat met zes brandende gasstellen maakt het wel een soort van lokaal supertropisch klimaat. We doen nog een verfrissend biertje buiten bij het hotel op de inmiddels door ons toegeëigende trap maar ik lig er redelijk vroeg in om een uur of elf, half twaalf.