Fietstocht en Light & Sound Show in Yangshuo

Zondag 19 mei

Alweer vroeg de wekker, om acht uur zouden we op de stoep staan voor een fietstocht door de mooie natuur hier. 

Ik besluit zo lang mogelijk te treuzelen met opstaan en was net tijd om de schone was in ontvangst te nemen die de kokkin terug zou brengen naar het hotel. Het blijkt dat mijn vermoeden klopt, ze had zelf de was gedaan, ze wilde dat extra yuannetje wel hebben. Ik vind het allang best want het is gebracht en gehaald en het ruikt lekker. :)

Ik heb nog net tijd om een ontbijtje te halen bij het bakkertje. Eerlijk gezegd dacht ik dat we met de bus naar de bike-rental zouden gaan.. niet dus, de fietsen staan al klaar bij het hotel, perfect, maar mijn sapje gaat dus in de bidonhouder en broodje in de rugzak. Ik heb een mountainbike en het voelt lekker om weer eens te kunnen fietsen. 

We fietsen op ons gemak door kleine straatjes, langs een riviertje en de stad uit. In een klein dorpje komen we langs een mooi traditioneel gebouwd huis, met een mooie grote voordeur waar rode lampions hangen en rode vertikale banners met chinese gedichten of citaten. Rood en vertikaal, want dat geeft geluk. Boven de voordeur steken twee balken kort uit de muur, als teken van de sociale laag waar de familie toe behoort. De drempel is traditioneel hoog, een balk van zo’n twintig centimeter waar we óverheen moeten stappen, niet op, want dat brengt ongeluk. Chinezen zijn echt enorm bijgelovig, hoe technologisch ontwikkeld en modern ze ook zijn, de oude bijgeloven verdwijnen niet zo maar. Braaf stappen we allemaal óver de drempel heen. Je weet maar nooit.

We stappen ongeveer een eeuw terug in de tijd. Een binnenplaats gevormd door gemetselde stenen huizen met een prachtige traditionele houten deur naar het grote huis en verder is het duidelijk ook een werkplaats. Een schattig oud en superlief maar onverstaanbaar oud vrouwtje komt ons tegemoet en laat ons haar huis zien. Ze brengt ons eerst langs een molensteen die met de hand gedraaid wordt, met een lange houten boom. In een gat bovenin de steen worden sojabonen en water gegooid, de steen maalt rond en onderin loopt er sojamelk uit. Dan lopen we een opslagplaats in, een schuur die één kant van de binnenplaats vormt. Binnen staat een tafel met wat kookspullen en een houten geschilderde doodskist. Het vrouwtje gaat naast de kist staan en maakt met haar handen een gebaar van slapen. De gids legt het uit, in de chinese cultuur is de dood iets wat bij het leven hoort. Wij doen er alles aan om niet dood te gaan (wat uiteindelijk nog nooit iemand gelukt is), maar hier zorgen mensen er juist voor dat als ze dood gaan, alles netjes geregeld is. De traditie is dan ook, dat je rond je zeventigste een mooie doodskist krijgt voor je verjaardag en je geen zorgen meer hoeft te maken over waar je dan mag blijven liggen. De chinese vrouw is inmiddels 75 jaar en had hem wel eens uitgeprobeerd. Hij paste. 

De binnenplaats ziet er keurig uit. Een hakblok, een waterput en andere gebruiksvoorwerpen staan en hangen keurig netjes op hun plaats. Vogeltjes fluiten in hun kooi, hangend aan een balk van de veranda. Deze vogeltjes werden vroeger gebruikt (en nog..) om te waarschuwen bij een koolmonoxide vergiftiging. Als je binnen aan het koken was of een houtkachel aan had en alle gaten van je huis had dichtgestopt om warm te blijven, dan kon dat nog wel eens een probleem zijn. Dus iedereen wist: als het vogeltje dood neer viel, dan moest je naar buiten rennen.

De waterpomp staat in het midden van de binnenplaats en onze gastvrouw laat zien hoe die werkt. Als we door de prachtig versierde grote houten deur naar binnen gaan komen we in een soort mini-museum van de familie. Een uitstalling van foto’s, familiekiekjes, Mao soldaten met het rode boekje en zelfs een foto van Obama, allemaal achter een grote schaal met wierook. Bovenaan geen foto’s maar tekeningen, van een paar oude voorvaderen die in het huis hebben geleefd. 

Daarvoor, op een gammel tafeltje, heel bijzonder, een enorme glazen stolpfles met ingelegde beesten in een vloeistof, ik denk (ik hoop) alcohol. Schorpioenen, slangen, duizendpoten, insecten, wat je zoal maar kan vinden in het bos. De uitleg was dat dokters te duur of te schaars waren vroeger en daarom zorgden mensen dat ze zo gezond mogelijk waren, o.a. met dit soort ‘medicijnen’. Ze nam er elke dag een klein glaasje van. Ik denk meer aan: ‘what doesn’t kill you only makes you stronger’. Als je dit medicijn overleeft dan wordt je waarschijnlijk echt oud...

Deze prachtige chinese mevrouw is duidelijk van de oude stempel, wil heel graag alle vroegere tradities in ere houden. Helaas moderniseert de maatschappij heel snel hier en de jongere generaties wonen nu in huizen of appartementen met modern comfort, hebben ingebouwde keukens en zelfs deels hun bijgeloof verloren. Maar deze oude dame wil niet meer veranderen en houdt de oude tradities, samen met twee broers die hier ook wonen, in stand. Om dat te kunnen blijven doen geeft ze rondleidingen in haar huis aan toeristen zoals wij. 

Na ons bezoek aan dit tradionele familie huis fietsen we verder, langs de rivier en komen door prachtige natuur. Hier wordt nog steeds de was gedaan door vrouwen in de rivier, eentje was zo oud en krom dat het plaatsvervangend pijn deed om haar op te zien staan. Althans, de onderkant stond, de bovenkant hing eigenlijk meer naar beneden, ze kon niet meer rechtop staan. Ze was volledig vergroeid in de hurkhouding waarin ze al honderdtachtig jaar de was deed in de rivier. 

Eind van de ochtend komen we aan bij een restaurant vlak bij de Half Moon Mountain. Het is bloedheet in de zon en het plan is om de 800 trappen naar boven te lopen om bovenop de berg de ‘half moon’ vormige opening te zien. Ik besluit om aardig tegen mezelf te zijn en vind het ook prima om hem van onder af te bewonderen. We blijven heerlijk even wat drinken in het restaurant met een paar mensen. De rest klimt moedig omhoog. Ze beloven foto’s te maken zodat ik hier later hun foto’s kan posten en net doen alsof ik die 800 treden wel naar boven ben geklommen.

Nadat iedereen terug was, deels gereanimeerd en weer volledig bij bewustzijn, gingen we aan een heerlijke lunch, alweer een grote tafel met borden vol met de lekkerste chinese gerechten. Een mooie afsluiting van een leuke fietstocht. Na deze tocht fietsen we terug naar Yangshuo, een paar kilometer immer gerade aus. We hebben even een paar uur de tijd om te relaxen vanmiddag, en dat is precies wat ik doe want ik val per ongeluk in slaap. Gelukkig word ik op tijd wakker want we gaan vanavond naar een Light and Sound Show bij de rivier. Elke avond worden de twaalf karst bergen van de Shutong Mountains aangelicht en er wordt een openlucht theatershow gegeven. Het vertelt het verhaal van Sanjie Liu, een(hoe kan het ook anders) liefdesverhaal tussen een meisje en een jongen die haar terug veroverd van een warlord die haar ontvoerd heeft. Hoe ouderwets het verhaal ook is, de ambiance en de Lite and Sound show is uniek. De regie was in handen van Zhang Yimou, dezelfde regisseur die ook de optredens tijdens de olympische spelen deed in Beijing. De rivier de Li is het kilometers grote podium en honderden dansers/acteurs brengen in verschillende scenes op het water en de beide oevers de prachtige show. In het pikkedonker en op afstand was het lastig om foto’s te maken maar ik heb er toch een paar kunnen schieten die een kleine impressie geven.

Na deze prachtige show rijden we terug naar de stad en gaan met de hele groep in een restaurant bij de rivier nog even eten, inmiddels is de temperatuur erg aangenaam. Ook daarna natuurlijk nog even wat drinken met een klein groepje, buiten voor het hotel op ons stoepje, genieten van de laatste uurtjes in Yangshuo.