Onderweg...geloof ik

Donderdag en vrijdag 9 en 10 mei

Elf uur 's morgens, vertrek uit Oegstgeest voor een heerlijke vakantie. Treintje gepakt naar schiphol, op tijd naar de gate, helaas is het te vroeg gejuicht, tegen de tijd dat we moeten inchecken is er nog steeds geen vliegtuig, pas na dik anderhalf uur komt ie eindelijk. Uiteindelijk, twee uur later dan gepland vertrekken we, maar we komen veel te laat aan in Frankfurt, rennen nog voor onze connecting flight maar de gate is helaas net dicht. Het blijkt een drama op het vliegveld, de rijen mensen bij de lufthansa balie is niet eens meer te vangen tussen blauwe afzettingslinten, het gaat na de zigzag linten met een grote boog dwars door de immense hal en er zit totaal geen beweging in. Na enige tijd proberen we het ergens anders, maar ook deze rij betekent urenlang wachten. Ik probeer een nummer van lufthansa te bellen, hang anderhalf uur in de wacht maar heb uiteindelijk iemand aan de lijn die zegt dat ze de hele groep heeft overgeboekt naar de vlucht van 20.15 uur. De mail met e-tickets volgt tien minuten later... voor slechts zes van de elf en bovendien twee minuten nadat ook die gate gesloten is. We rennen nog, maar het mocht niet baten, ook die vlucht hebben we gemist. 

De chaos is compleet, overal op het vliegveld staan trolleys met snacks en water en frisdrank, overal gestrande reizigers maar we weten niet wat er aan de hand is. We bellen met iedereen waarvan we hopen dat ze kunnen helpen maar zelfs de omboeking-balies kunnen niks doen want het computersysteem is overbelast. 

Na uren blijkt wat er aan de hand is: er was een melding van een drone die op het vliegveld gespot is waardoor 143 vluchten uiteindelijk zijn gecanceld en honderden vertraagd. En daarbovenop is er ook nog eens een staking van vluchtleiders. We worden van het kastje naar de muur gestuurd maar uiteindelijk om elf uur ‘s avonds staan we aan de balie bij iemand die ons kan helpen. We worden op een vlucht gezet die 24 uur later vertrekt, we moeten overnachten in Frankfurt. Uiteindelijk belanden we in een hotel op een industrieterrein van Frankfurt, we hebben in elk geval een bed, wat een wonder mag heten met zoveel gestrande passagiers. Ondanks het late uur besluiten we de bar in te gaan en hebben toch nog een leuk einde van een chaotische dag. 

De volgende ochtend doen we het rustig aan, ontbijten, begin van de middag naar het vliegveld, met zijn allen lunchen daar en vervolgens eindelijk op de vlucht naar Beijing, ruim een etmaal te laat. 

Het leuke is wel dat de groepsdynamiek meteen duidelijk is. Door de chaos en stress en het rennen en toch de humor er in houden met de groep voelt het als of we elkaar al een hele tijd kennen, heel leuk om te zien hoe iedereen ermee omgaat en hoe we mekaar helpen en als groep eensgezind de problemen aanpakken. 

Nu zitten we in het vliegtuig onderweg naar Beijing, nu even een paar uur slaap pakken en morgenochtend zitten we in China!