Drukke dag in Beijing met de Verboden Stad, de Tempel van de Hemel en de Kung Fu show.

12 mei 2019 - Beijing, China

Zondag 12 mei

Het wifi in het hotel is echt heel slecht dus verhalen zullen te laat en heel onregelmatig binnenkomen, maar dat zijn helaas de dingen hier. Ben al blij dat mijn VPN werkt en ik af en toe als ik een flard wifi heb, wat mail en appjes kan ontvangen. Als je geen VPN van te voren hebt ingesteld kun je hier helemaal niks.

China heeft twee grote muren, de Great Wall (de ‘chinese muur’) en de Grote Firewall. Zonder VPN om de chinese controlesystemen te laten denken dat je in het buitenland zit, is er geen google, hotmail, whatsapp, netflix, facebook en noem maar op. Alles draait hier om het door de overheid volledig onder controle gehouden We-Chat, alle westerse grote sites zijn gewoon verboden. 

Het hotel ligt midden in de stad op een perfecte locatie maar helaas is het niet een tophotel, nog afgezien van het niet functionerende wifi. Het bed is keihard, er is geen warm water uit de douche, de wc verstopt als je er wc papier in gooit (dat moet je trouwens nergens doen hier, gooi je allemaal heel lekker fris in de emmer ernaast) en het is oud en niet heel schoon. Het ontbijt bestaat uit wat harde broodjes en groengekookte eieren en schalen koude chinese salades die er niet heel aantrekkelijk uit zien. Internationale gasten willen graag jus d’orange dus zetten ze flessen sinas neer. Dat werk dus.

Maar groot voordeel is dat we heel dicht bij een metro zitten en overal relatief snel zijn. De metro is super, met een enorm netwerk. Mensen in de metro bekijken is ook erg leuk, ze zitten vrijwel allemaal alleen maar op hun mobiel te kijken, tijdens het lopen naar de metro of erin, ze halen hun ogen niet van het schermpje. Erg grappig om te zien. Gek genoeg wordt er niet gebeld en muziek gaat via oortjes dus ook al is het stervensdruk, het is gewoon stil in de metro.

Vanmorgen naar de Verboden Stad, het grote paleis van vroegere keizers waar destijds gewone gepeupel niet in mocht. Sinds 1925 is het opengesteld voor publiek en is het hele complex een museum geworden. Het is ongeveer drie kwartier lopen tot aan de entree, maar we hebben al zoveel gelopen dat we besluiten met een klein groepje, Gerard, Hans, Jenet en ik, met de taxi te gaan. Na kort onderhandelen en de vraag om ons zo dicht mogelijk bij de ingang van de verboden stad te brengen stappen we in. Uiteraard hebben we een veel te hoog bedrag afgesproken, al was het maar 80 yuan, ongeveer een tientje. De taxi rijd tien minuten en zet ons via een omweg af, weer aan het eind van de straat. helaas voor hem herkennen we het en gaan we niet akkoord en weigeren uit te stappen. Hij is even stil en rijd dan weer weg. Een kleine 20 minuten later arriveren we bij een poort die eruit ziet als een uitgang, maar de ingang kan niet ver weg zijn. Het gesprek van de taxichauffeur was hervat na 5 minuten stilte, de chauffeur had eieren voor zijn geld gekozen en probeerde zijn gezicht te redden. Uiteraard waren wij de beroerdste niet dus we gingen in op het gesprek over Heineken en voetbal in zeer gebrekkig engels. Ik denk echt dat ie het over bier en voetbal had. Twee minuten voordat we aankwamen durfde hij het: of we nog wat meer konden betalen want hij moest verder rijden dan verwacht. helaas, dat ging niet door, maar we lachten en Gerard geeft een high five dus hij was zijn eer niet kwijt. Erg grappig hoe het hier werkt, ook leuk om mee te maken. 

De Verboden Stad blijkt een enorm complex te zijn met paleizen en grote pleinen, prachtig versierd en goed onderhouden. Enorm veel toeristen op het middenpad, grote groepen chinezen die hun groepsleider c.q. vlag volgden en keurig daar bleven waar ze moesten lopen van de tourleider. Wij ontweken de drukte en liepen via de zijpaden en een stukje over de muur die om het complex heen staat. Hele mooie versieringen van daken, kolommen en plafonds, je kan er de hele dag doorheen dwalen en nog niet alle details gezien hebben.

Omdat we toch een dag gemist hebben gaan we er om een uur of half een uit, lopen naar het aangrenzende park van de Kolenberg en eten daar met zijn vieren, Jenet, Gerard, Hans en ik, een lekkere kop noedelsoep. 

Na de lunch pakken we de metro naar de Tempel van de Hemel, een van de mooiste tempels in de stad. We wilden ook eigenlijk naar het zomerpaleis maar dat wordt teveel. De stad is zo groot en er is zoveel te zien dat we echt keuzes moeten maken.

De Tempel van de Hemel ligt in een prachtig groen en mooi onderhouden park midden in de stad. Buiten het tempelcomplex is er een overkapping over het pad en brede betonnen muurtjes waar chinezen op hun vrije zondag kaartspellen doen en chinese bordspellen, wat lijkt op schaken of dammen. Het park zelf bestaat uit hele oude, dikke bomen die ondersteund worden met houten palen omdat ze anders omvallen.

De gebedshal zelf is  een prachtige koepel met drie etages en een punt die naar de hemel wijst. Het geraamte van de tempel bevat binnenin vier dikke steunzuilen, een voor elk seizoen. Daarbuiten voor de volgende verdieping twaalf zuilen voor de twaalf maanden van het jaar. De buitenste ring van twaalf pilaren dragen de derde en bovenste verdieping en staan voor de twaalf tijdseenheden waaruit een chinese dag bestaat. Het gebouw is ook bijzonder omdat het volledig uit hout bestaat.

Rondom de gebedshal staan een aantal andere gebouwen, een echomuur, een Keizerlijk Gewelf en het Ronde Heuvel Altaar op een berg. Drie keer negen treden naar de drie niveau’s van het kleine marmeren altaar, rondom de altaarsteen een ring van negen marmeren vloerstenen, daaromheen een ring van een veelvoud van negen, enz. Die chinezen hebben wel iets met getallen en negen is nogal een heilig getal.

Eind van de middag lopen we weer naar buiten en pakken de metro richting hotel. We zijn allemaal moe van de vele kilometers lopen, ondanks dat we zoveel mogelijk de metro nemen.

Het weer is nu eindelijk een beetje beter, er waren de hele dag buitjes maar nu is het toch droog. We gaan naar het hotel om ons even op te frissen en uit te rusten en met een groep van 7 gaan we eind van de middag weer met de metro naar een theater in de stad. Daar wordt een Kung Fu show gegeven. De show was super professioneel en heel goed, een soort ballet show maar dan in Kung Fu stijl. 

Na de show gaan we met een groepje van vijf eten in een klein restaurantje vlakbij het hotel en we hebben zoveel plezier en lachen zo hard dat de kok uit de keuken komt om ons te filmen. 

We zijn sowieso nogal een attractie hier en worden op straat bekeken en gefotografeerd, maar als we zo’n pret hebben vallen we helemaal op tussen die bedeesde mensen hier.

Op de trap voor het hotel drinken we nog even wat, het weer is ondertussen droog en de temperatuur is heerlijk en het is leuk om de mensen op straat te zien. Het is opvallend hoeveel mensen er bezig zijn met openbare taken. Vrijwilligers die in de metro staan om behulpzaam te zijn, mensen die met karren en watertanks met tuinslangen de hangbakken met plantjes water geven, dames die de vele openbare toiletten schoonhouden, mensen die vegen, noem maar op. Ze doen het om pluspunten te krijgen. Voor dit soort dingen krijg je die, voor andere dingen krijg je minpunten, zoals de verkeerde rang trouwen, verkeersovertredingen of criminele overtredingen. Hypotheken of de school waar je kinderen heen mogen, of andere privileges zijn afhankelijk van de punten die je hebt. Dus als je stout bent geweest kan je dat goed maken door o.a. dit soort baantjes. 

Foto’s

7 Reacties

  1. Monique Shaw:
    15 mei 2019
    Weer een prachtig verhaal!
  2. Swanny:
    15 mei 2019
    Leuk, Wen! Wat een mooi verslag weer 😃
  3. Irma:
    16 mei 2019
    Te gek wat je allemaal meemaakt en ziet!
  4. Robert:
    16 mei 2019
    Ben benieuwd of je het de hele Reid volhoudt om zo uitgebreid alles te beschrijven. Hoop dingen herinner ik mij van de reis in 2008!!!
    Have fun!!💋
  5. Wendy:
    16 mei 2019
    Superleuk dat jullie meelezen allemaal!
    Ik ga het wel proberen vol te houden Robert! 😘
  6. Jeanine van Keane:
    17 mei 2019
    Mooi verhalend verslag! En mooie foto’s. Zo leuk om te lezen! Xxx
  7. Janny:
    29 mei 2019
    wat bijzonder, ik ken wel wat mensen die ook wat pluspuntjes kunnen gebruiken.
    ha ha!. leuk weer een cultuurkijkje.
    xx